سیاه شدن سر استخوان ران یا نکروز آواسکولار چیست؟
سیاه شدن سر استخوان ران، که با عنوان پزشکی نکروز آواسکولار (Avascular Necrosis) نیز شناخته میشود، یک بیماری جدی و ناتوانکننده است که در اثر اختلال در جریان خونرسانی به سر استخوان ران به وجود میآید. این اختلال باعث مرگ سلولهای استخوانی در ناحیه آسیبدیده میشود. بهمرور زمان، استخوان ضعیف شده، ساختار خود را از دست میدهد و ممکن است دچار شکستگی یا تخریب شود.
این بیماری بیشتر در افراد بین ۳۰ تا ۵۰ سال رخ میدهد و در صورت عدم درمان میتواند به آرتروز شدید لگن منجر شود.
مکانیسم بیماریشناسی نکروز آواسکولار
استخوانها به طور طبیعی برای زنده ماندن نیازمند خونرسانی هستند. اگر جریان خون به سر استخوان ران قطع یا کاهش یابد، سلولهای استخوانی از اکسیژن و مواد مغذی محروم میشوند و میمیرند. این فرایند به تدریج رخ میدهد و معمولاً چندین ماه یا سال طول میکشد تا علائم جدی ظاهر شوند.
سه مرحله کلیدی در پیشرفت بیماری شامل موارد زیر است:
- مرحله اولیه: اختلال جریان خون و شروع مرگ سلولی بدون تغییرات آشکار در ساختار استخوان.
- مرحله پیشرفته: تخریب میکروسکوپی بافت استخوان و تغییر شکل سطح مفصل.
- مرحله پایانی: فروپاشی کامل استخوان و ایجاد آرتروز در مفصل لگن.
علائم سیاه شدن سر استخوان ران
نکروز آواسکولار در مراحل اولیه ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند. اما با پیشرفت بیماری، علائم زیر ظاهر میشوند:
- درد مبهم یا شدید در ناحیه لگن: این درد میتواند به ران یا زانو نیز منتشر شود.
- کاهش دامنه حرکتی: بیمار ممکن است نتواند لگن یا ران خود را بهراحتی حرکت دهد.
- لنگش: عدم تقارن در فشار روی پاها به دلیل درد و ضعف استخوان.
- سفتی مفصل: که اغلب پس از دورههای استراحت طولانی بدتر میشود.
عوامل خطر و دلایل سیاه شدن سر استخوان ران
عوامل مختلفی میتوانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند که به دو دسته علل مستقیم و غیرمستقیم تقسیم میشوند:
- علل مستقیم:
- آسیبهای تروماتیک: شکستگیها یا دررفتگیهای مفصل لگن که باعث قطع جریان خون به سر استخوان ران میشوند.
- علل غیرمستقیم (غیرتروماتیک):
- مصرف کورتیکواستروئیدها: داروهایی که در درمان بیماریهای خودایمنی استفاده میشوند، اما مصرف طولانیمدت آنها ممکن است جریان خون استخوان را کاهش دهد.
- مصرف الکل: الکل با افزایش چربی در دیواره عروق خونی، خطر انسداد عروق را افزایش میدهد.
- بیماریهای زمینهای:
- کمخونی داسی شکل: باعث انسداد عروق خونی میشود.
- لوپوس اریتماتوس سیستمیک: یک بیماری خودایمنی که بر عروق خونی تاثیر میگذارد.
- پانکراتیت مزمن، بیماریهای ذخیرهای چربی، یا بیماریهای عفونی مانند HIV.
- عوامل دیگر:
- استفاده از داروهای ضدانعقاد یا پیوند عضو: این شرایط ممکن است باعث کاهش جریان خون به استخوان شوند.
- سبک زندگی غیرفعال: کاهش فعالیت بدنی میتواند احتمال وقوع این بیماری را افزایش دهد.
روشهای تشخیص نکروز آواسکولار
برای تشخیص دقیق این بیماری، پزشک از روشهای زیر استفاده میکند:
- معاینه بالینی:
پزشک ابتدا علائم بیمار، مانند درد و لنگش، را ارزیابی میکند. حساسیت به لمس و محدودیت حرکت در ناحیه لگن نیز بررسی میشود.
- تصویربرداری پزشکی:
- رادیوگرافی ساده: تغییرات استخوانی در مراحل پیشرفته را نشان میدهد.
- MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی): بهترین روش برای تشخیص زودهنگام نکروز.
- سیتیاسکن: برای بررسی جزئیات ساختار استخوان و ارزیابی پیشرفت بیماری.
- اسکن استخوانی (Bone Scan): استفاده برای بررسی فعالیت متابولیکی استخوان.
روشهای درمان سیاه شدن سر استخوان ران
درمان به مرحله بیماری و شدت علائم بستگی دارد و میتواند شامل موارد زیر باشد:
- درمانهای غیرجراحی:
- داروها: داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن برای کاهش درد.
- استفاده از عصا یا واکر: برای کاهش فشار روی مفصل آسیبدیده.
- تزریق سلولهای بنیادی: برای بهبود جریان خون و بازسازی استخوان.
- فیزیوتراپی: تقویت عضلات اطراف لگن و افزایش انعطافپذیری.
- درمانهای جراحی:
- حفاری استخوان (Core Decompression): کاهش فشار داخل استخوان و بهبود جریان خون.
- پیوند استخوان: جایگزینی بافت آسیبدیده با بافت سالم از ناحیه دیگر بدن.
- استئوتومی: تغییر زاویه استخوان برای کاهش فشار بر مفصل آسیبدیده.
- تعویض کامل مفصل لگن (Total Hip Replacement): تعویض مفصل لگن در موارد پیشرفته و غیرقابلبرگشت بیماری.
پیشگیری از سیاه شدن سر استخوان ران
هرچند برخی عوامل مانند بیماریهای ژنتیکی قابل کنترل نیستند، اما میتوان با رعایت نکات زیر خطر ابتلا را کاهش داد:
- اجتناب از مصرف زیاد الکل.
- کنترل دقیق بیماریهای زمینهای مانند دیابت و لوپوس.
- مشاوره با پزشک در مورد مصرف کورتیکواستروئیدها.
- مراجعه به پزشک در صورت درد یا آسیب به ناحیه لگن.
نتیجهگیری
سیاه شدن سر استخوان ران یک بیماری جدی و پیشرونده است که در صورت عدم تشخیص و درمان میتواند منجر به تخریب کامل مفصل لگن و کاهش کیفیت زندگی بیمار شود. تشخیص زودهنگام از طریق تصویربرداری و درمان مناسب میتواند از عوارض شدید این بیماری جلوگیری کند. اگر درد یا علائمی مشابه تجربه میکنید، بهتر است هرچه سریعتر با یک متخصص ارتوپدی مشورت کنید.